کد مطلب:8850 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

يكي از مدرّسان عنوان كرد: شخصي نذر كرده بود در روز مخصوصي غذا به مردم دهد. چندين سال آن را ادا كرد، ولي در يك سال مسافرتي اجباري براي او پيش آمد كه نتوانست آن را به جا آورد. در راه در اثر سانحه اتومبيل پسرش را از دست داد. او ميگفت اين اتفاق در اثر تخلف از نذر بوده است. آيا اين با عدالت الهي سازگار است؟

نميدانيم مطلب مطرح شده براساس چه دليل و منبعي مطرح شده است، چون طبق نظر فقها وقتي براي كسي مسافرت پيش آمد، يعني ناچار بود به مسافرت برود، حتي اگر آن روز را نذر كرده بود روزه بگيرد، در صورت ناچاري ميتواند مسافرت برود و روزه نگيرد و بعد روزه را قضا كند.(1) اگر براي فرد مذكور مسافرت اجباري پيش آيد، معذور است و دليلي ندارد كه به خاطر عملي كه جايز بوده، عقوبت پس دهد و كيفر ببيند. به نظر ميرسد نظر گوينده اساسي ندارد و ناشي از حدس و گمان است و توجيه شرعي و ديني ندارد.

اصولاً با يك حادثه جزئي كه ميتواند علتهاي بسياري داشته باشد و بعضاً براي ما ناشناخته است، نميتوان يك حكم و قانون كلي استنباط كرد. اين نظر اصلاً عقلي و منطقي نيست.

اگر بر فرض پدر تخلفي كرده، چرا بايد فرزند به كيفر برسد؟! فوت پسر مانند حوادث ديگر مشمول قضا و قدر الهي است و اجل او در آن روز مقدّر شده بود، چه پدر به مسافرت ميرفت و چه به مسافرت نميرفت.

پينوشتها:

1 - توضيح المسائل مراجع، ج 2، ص 547.